|
De
Saharaschorpioen
 Orde
: Scorpiones - familie : Buthidae - geslacht :
Androctonus en soort : Androctonus australis. De
Saharaschorpioen heeft drie ondersoorten : A.
australis australis die geheel geel is, A.
australis lybicus die grotendeels zwart is en A.
australis hector, die grotendeels bruin is. Er
zijn zo'n 1400 soorten schorpioenen die tot de
groep van de spinachtigen behoren.
Met zijn dikke staart en gifstekel over zich
lichaam gebogen en een stel grote, krabachtige
scharen in gereedheid, is de Saharaschorpioen in
de woestijnen van Afrika en het Midden-Oosten
een indrukwekkend dier. Zijn gif is
vergelijkbaar met dat van een cobra : het kan
een volwassen mens binnen de twee uur doden. En
omdat hij vaak in de buurt van mensen leeft,
heeft hij meer mensen gedood dan enige andere
schorpioensoort.
Deze nachtelijke jager is ontzagwekkend, ondanks
zijn beperkte gezichtsvermogen. Hij ligt op de
loer voor insecten en spinnen en gebruikt fijne
haartjes op zijn poten en lichaam, evenals een
paar pecten (kamvormige organen aan de
onderzijde), om trillingen op te vangen waarmee
hun nadering gepaard gaat. De schorpioen grijpt
zijn prooi met zijn scharen en scheurt hem in
stukken. Schorpioenen halen het meeste vocht dat
ze nodig hebben uit hun prooi, maar geven de
voorkeur aan water. Ze kunnen lange periodes
zonder voedsel overleven.
De Saharaschorpioen verbergt zich overdag onder
stenen en spleten. Het is een vijandig dier dat
zelfs andere schorpioenen aanvalt en opeet. Om
agressie te tonen tilt hij zijn schaar op en
kromt zijn staart. Hij brengt ook een geluid
voort, vergelijkbaar met het geratel van een
ratelslang. Om energie te sparen in tijden van
schaarste, kan hij zijn stofwisseling vertragen.
Hij overleeft afkoeling tot onder het vriespunt
en verdraagt de verzengende hitte van de
woestijn. Als hij oververhit raakt, tilt hij
zijn lichaam op zodat er lucht kan onder
circuleren.
Als twee schorpioenen mekaar tegenkomen, vechten
ze meestal tot de dood erop volgt, wat het paren
tot een hachelijke onderneming maakt. Om
dodelijke steken te voorkomen tijdens het paren,
houden het mannetje en het vrouwtje elkaars
schaar vast en schuifelen in het rond alsof ze
een dans uitvoeren. Het mannetje legt een
spermapakketje op de grond en beweegt zijn
partner erboven. Haakjes op het pakketje hechten
zich aan de geslachtsopening van het vrouwtje.
De draagtijd van zes maanden is ongewoon lang
vergeleken met de levensduur van de schorpioen,
gemiddeld zo'n vijf jaar.
De Saharaschorpioen injecteert zijn gif via een
scherpe stekel aan de punt van zijn staart,
afkomstig van twee gifklieren onder aan de
staart. Dit verlamt het hart en het
ademhalingsstelsel van het slachtoffer. Omdat
deze schorpioen in de buurt van mensen leeft,
vaak in arme streken waar mensen geen schoenen
of toegang tot medische hulp hebben, komen
fatale ontmoedingen vaak voor, voornamelijk met
kinderen.
|
