|
De
snaveldolfijn
 De
snaveldolfijn of Steno bredanensis. Grootte :
lichaamslengte 2,2 tot 2,7 meter en gewicht 135
tot 155 kg. Uiterlijk : een donkergrijze, fraai
gestroomlijnde dolfijn met donkere rug en vinnen
en lichtere, gevlekte flanken en buik. De snuit
is lang, de vinnen zijn smal en sierlijk gepunt
en de rugvin is hoog. Er staan ongeveer 24 paar
tanden met geribbelde kronen in elke kaak. De
snuit is min of meer kegelvormig.
Verspreidingsgebied : wordt schaars aangetroffen
in tropische en subtropische wateren van de hele
wereld, met inbegrip van de Middellandse Zee.
Een diepwatersoort die zelden bij de kust wordt
aangetroffen. Uit Nederland is slechts ��n
exemplaar bekend, aangetroffen in ��n der
Scheldemonden rond 1825.
Er is zeer weinig bekend over deze soort, hoewel
vele strandingen bekend zijn uit het hele,
uitgebreide verspreidingsgebied en er
verscheidene in gevangenschap zijn gehouden.
Snaveldolfijnen worden van tijd tot tijd door
beroepsvissers gevangen, of geraken per ongeluk
in tonijnnetten, doch de soort leeft gewoonlijk
te ver van land om door walvisjagers vanaf de
kust lastig te worden gevallen. Bovendien is zij
te klein en te wijd verspreid om systematisch te
worden bejaagd, of zelfs bestudeerd.
|
