|
De
sneeuwuil
 Orde
: Strigiformes - familie : Strigidae - geslacht
: Nyctea en soort : Nyctea scandiaca.
Uiterst beheersd en geruisloos duikt de
sneeuwuil onopgemerkt naar zijn volgende prooi,
vaak slechts gebruik makend van zijn zeer
scherpe gehoor om deze te lokaliseren. De
sneeuwuil, de grootste en sterkste vogel van het
hoge noorden, is een bedreven jager in een barre
leefomgeving. Een dicht verenkleed beschermt hem
tegen de intense koude. Zelfs zijn poten blijven
lekker warm.
De balts begint in mei : het mannetje vertoont
zijn vliegkunsten en schenkt het vrouwtje vaak
een dode lemming. In plaats van een nest te
bouwen, maakt ze een holte in de grond op een
heuveltje, met goed zicht op de omgeving. De
broedcyclus hangt samen met de grootte van de
lemmingpopulatie, de voornaamste prooi. De
eieren worden om de paar dagen afzonderlijk
gelegd. Het laatste wordt enkele dagen voordat
het eerste ei uitkomt, gelegd. Het oudste jong
wordt het eerst gevoerd, zodat het sterker
wordt. Zijn toekomst is verzekerd. De jongere
vogels worden pas gevoerd als er genoeg voedsel
over is.
De sneeuwuil is solitair, stil, schuw en wordt
zelden gesignaleerd, maar in de lente eist elk
broedpaar een territorium op met spookachtige
kreten die tot op tien kilometer afstand
hoorbaar zijn. Tijdens het broedseizoen wordt de
sneeuwuil agressief als hij zich bedreigd voelt,
terwijl het vrouwtje doet alsof ze gewond is.
Bij warm weer regelt de sneeuwuil zijn
temperatuur door te hijgen en zijn vleugels te
spreiden. Hij zit vaak hoog, de ogen
gedeeltelijk gesloten, maar altijd bedacht op
geluiden.
De sneeuwuil jaagt zowel overdag als tijdens de
nacht, omdat het in het noordpoolgebied in de
zomer bijna permanent licht is. Door zijn
scherpe gezichtsvermogen en gehoor is hij een
uitstekend jager. Met zijn grote, met veren
bedekte oren kan hij zelfs onder de sneeuw
kleine zoogdieren horen. Hij vliegt laag over de
sneeuw en vangt zijn prooi met zijn scherpe
klauwen. Kleinere dieren als lemmingen, konijnen
en vogels doodt hij in ��n klap. De sneeuwuil
eet ook aas. Wanneer de lemmingpopulaties
afnemen, trekken sneeuwuilen in grote aantallen
naar het zuiden.
De sneeuwuil wordt bejaagd door de Inuit, maar
is verder in zijn hele verspreidingsgebied
beschermd. Het aantal dat wordt gegeten is te
klein om de populatie echt in gevaar te brengen.
Menselijke activiteiten verminderen echter wel
hun prooi. Sneeuwuilen sneuvelen bovendien
doordat ze tegen auto's of hoogspanningskabels
vliegen en ze worden gedood om hun ogen en
poten, die op Aziatische markten worden
verkocht.
|
