|
De
sterrenkijker
 Orde
: Perciformes - familie : Verschillende -
geslacht : Verschillende en soort :
Verschillende. Er zijn twee
sterrenkijker-families. De Uranoscopidae-familie
bevat veel grotere soorten en de
Dactyloscopidae-familie bestaat uit kleinere
soorten, zoals de gespikkelde sterrenkijker.
Bijna onzichtbaar onder het zand, is de goed
gecamoufleerde sterrenkijker een dodelijk
roofdier. Zijn aangepaste ogen boven op zijn kop
zorgen ervoor dat hij elke vis kan zien en
wanneer hij iets eetbaars waarneemt, maakt hij
een slikbeweging en zuigt de prooi naar binnen.
Hoewel dit dier kwetsbaar lijkt op de zeebodem,
zal zijn verdedigingstactiek (waaronder de
mogelijkheid om een elektrische schok te geven)
snel elk roofdier verslaan.
Vrouwtjessterrenkijkers schieten kuit op de
bodem van de zee gedurende de late lente en de
vroege zomer, waarbij broedeieren vrijkomen die
naar de oppervlakte drijven. De eieren groeien
uit tot kleine doorzichtige larven die in open
zee leven, zich voeden met hun dooiervlies en
daarna met plankton, totdat ze ongeveer zeven
mm. lang zijn. In dit stadium beginnen ze te
jagen en andere larven te eten, zelfs die van
hun eigen soort. Wanneer ze vijftien mm. lang
zijn, beginnen hun elektrische organen zich te
ontwikkelen. Jongen zwemmen totdat ze ondiepe,
zanderige baaien bereiken waar ze vaak
verscheidene jaren blijven. Hier krijgen ze hun
volwassen kleur en terwijl ze groeien
verplaatsen hun ogen zich naar de bovenkant van
de kop, om ze zo voor te bereiden op het leven
in het zand.
Dit roofdier brengt bijna zijn hele leven
gecamoufleerd door op de zandbodem van de
oceaan, en is goed aangepast aan zijn
leefomgeving. Als er gevaar dreigt, stellen zijn
borstvinnen hem in staat zichzelf in enkele
seconden in te graven. Zijn ogen, neusgaten en
mond liggen zodanig dat ze boven het zand
uitsteken, zelfs wanneer de rest van zijn
lichaam is ingegraven, zodat hij kan ademen en
prooi kan waarnemen terwijl hij bijna
onzichtbaar is. De sterrenkijker heeft een
kamvormige rand rond zijn mond en neusgaten die
voorkomt dat er zand in deze openingen komt,
waar het schade zou kunnen toebrengen. Giftige
stekels boven de vinnen schrikken elk roofdier
af.
Een orgaan dat zich in een zak achter zijn ogen
bevindt, stelt hem in staat om een elektrisch
stroompje op te wekken. Deze schok kan wel
vijftig volt zijn, genoeg om zelfs de meest
agressieve tegenstander te doen schrikken en af
te weren. Het elektrische orgaan van de
sterrenkijker kan ook kleinere stroompjes
afgeven, die gebruikt worden voor communicatie,
navigatie en zelfs voor het zoeken naar prooi.
|
