W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Dier - algemeen

Unieke dieren van Nieuw-Zeeland

Onder de vele vogels van Nieuw-Zeeland zijn vier inheemse parkietensoorten. Het zijn de goudvoorhoofd-, de roodvoorhoofd-, de zwartvoorhoofd- en de groene kakariki's. De rood- en goudvoorhoofdkakariki's voeden zich met zaden, knoppen, vruchten en bladeren. Ze leven in de bossen. Ze hebben veel geleden onder de jacht door de vroege Europese kolonisten, die hun oogst en boomgaarden wilden beschermen. De zwartvoorhoofd-kakariki leeft in hooggelegen bergachtige gebieden. De groene kakariki komt alleen voor op een kleine groep onbewoonde eilandjes ten zuidoosten van Nieuw-Zeeland, de Antipodeneilanden. Deze eilandjes zijn ook het nestelgebied van pingu�ns.
Papegaaien als de kaka en de kea zijn nauw verwant aan de parkieten. De kaka komt in de bossen van Nieuw-Zeeland tamelijk algemeen voor. Zijn onderbuik en romp zijn karmijnrood. En wanneer hij vliegt, wordt de scharlakenrode onderzijde van zijn vleugels zichtbaar. De kaka broedt zijn eieren uit in grote, holle bomen. Ze verplaatsen zich in kleine groepjes van ongeveer tien stuks. De Maori's, de oorspronkelijke bewoners, aten het vlees van de kaka. En ze tooiden zich met zijn veren, die ze ook als geld gebruikten. De kaka is onschadelijk. Toch heeft men hem vervolgd. Dat kwam doordat hij zoveel leek op zijn wat minder mooi gekleurde verwant, de kea (zie foto). Men maakt jacht op de kea omdat hij bekend staat als schapendoder. Het is de vraag of dat zo is. Het is bekend dat de kea dode schapen en andere kadavers eet. Zijn hoofdvoedsel bestaat echter uit vruchten, bladeren, knoppen en insecten.
Verder leeft in Nieuw-Zeeland de pukeko. Hij woont in moerassen en is nauw verwant aan de takah�. Er leven op Nieuw-Zeeland ook verscheidene honingeters, bijvoorbeeld e tui of halskraagvogel. Hij is 28 cm lang. Zijn naam dankt hij aan een pluk witte veren op zijn hals. De tui is verder zwartgekleurd met een bronskleurige, groene en paarse weerschijn. De tui kan uitstekend geluiden nadoen en nog mooi zingen ook. Tot de op Nieuw-Zeeland levende roofvogels behoren de Nieuwzeelandse valk of kararea en de bruine kiekendief of kahu.
De tuatara of brughagedis is zestig cm lang (zie foto). Hij heeft een grote kop en een kam van stekels op de rug. De tuatara is het enige reptiel dat in zijn eentje een aparte orde en familie vormt. Hij is een overlevende van reptielen van lang geleden die bekend stonden als Rhynchocephalia. De tuatara legt tussen de 8 en 15 eieren per keer en begraaft ze. De eieren komen uit zonder dat ze bebroed worden of welke zorg ook krijgen, maar dat duurt wel vijftien maanden.
De tuatara heeft de traagste stofwisseling van alle gewervelde dieren. Hij groeit langzaam, ongeveer 1,25 cm in acht jaar. Hij wordt echter zeer oud, volgens schattingen van sommige biologen meer dan honderd jaar ! Het dier leeft nu alleen nog op afgelegen eilanden in de Straat van Cook. Op die eilanden zijn geen ratten die de eieren van de tuatara opeten. Het zijn vooral nachtdieren, maar een enkele keer kan men ze zich buiten hun holen in de zon zien koesteren.
De enige op Nieuw-Zeeland levende amfibie�n zijn primitieve kikkers. Er zijn er drie soorten van. Een aan de Nieuwzeelandse oerkikkers verwante familie (de staartkikkers) leeft in Noord-Amerika. De Nieuwzeelandse oerkikkers zijn buitengewoon zeldzaam en worden beschermd. Zij leven in de nabijheid van bergtoppen waar de lucht koud en vochtig is. Deze kikkers kennen niet het kikkervissenstadium. De van een staart voorziene jonge kikkertjes komen direct uit de eieren, die op het land worden gelegd.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer