Rubriek :
Historische figuren
Vincent d'Indy
Indy, (Paul Marie
Th�odore) Vincent comte d' (Parijs 27 maart 1851 - aldaar 2 dec.
1931), Frans componist, pedagoog, muziektheoreticus, pianist,
dirigent en organist, studeerde piano en solf�ge bij Marmontel
en Di�mer en harmonie bij Lavignac. Na militaire dienst in de
oorlog van 1870/1871 werd hij in 1871 een van de eerste leden
van de Soci�t� Nationale de Musique. In 1872 begon hij
contrapunt, fuga en compositie te studeren bij C�sar Franck aan
het Parijs conservatorium. In 1873 ontmoette hij Liszt in Weimar
en Wagner in Bayreuth. Hij was organist van de St.-Leu-la-F�ret,
koorleider (Concerts Pasdeloup, Concerts Lamoureux), dirigent
van de Concerts Colonne en secretaris van de Soci�t� Nationale
de Musique. Sinds 1897 gaf hij beroemd geworden lessen in
compositie aan de Schola Cantorum, waarvan hij in 1894
medeoprichter was. Zijn methode heeft hij vastgelegd in de
vierdelige Cours de composition musicale. Zijn invloed in Europa
v��r de Eerste Wereldoorlog was aanzienlijk. Met zijn
eclectische La l�gende de Saint-Christoph (1905-1918) dat is
gebaseerd op chauvinistische en antisemitische propaganda, heeft
hij zijn reputatie in diskrediet gebracht. Hiervan heeft hij
zich later enigszins hersteld. Van 1914 tot 1929 doceerde hij
orkestdirectie aan het Parijse conservatorium. De historische
betekenis van d'Indy is vooral verbonden aan zijn werk als
docent en theoreticus en aan zijn intensieve propaganda (o.m. in
baanbrekende biografie�n) van de symfonische idealen van zijn
vereerde leermeester Franck, van het classicisme en van de
muziek en de denkbeelden van Wagner. Zijn eigen muziek
onderscheidt zich eerder door hechte structuur dan door
originaliteit of melodische fantasie. Zijn lineaire stijl wordt
gekenmerkt door motivische ontwikkeling en subtiele thematische
verwantschappen. Hij had een voorkeur voor de variatievorm
(symfonische var. Istar, 1896). Tot zijn beste werk behoren de
composities die zijn ge�nspireerd door de volksmuziek van de
Ard�che (Jour d'�t� � la montagne, symfonische triptiek, 1905).
