|
De
vismarter
 Orde
: Carnivora - familie : Mustelidae - geslacht :
Martes en soort : Martes pennanti. Als lid van
deze familie van wezels, dassen, stinkdieren en
otters, heeft de vismarter hetzelfde geslacht
als marters.
Diep verborgen in het hart van een volgroeid bos
kronkelt de vismarter zich met zijn
karakteristieke zigzagloopje tussen de bomen, op
zoek naar prooi. Hij heeft weinig vleesetende
rivalen voor zijn favoriete prooi, het
stekelvarken, en hij heeft een slimme en
effectieve manier ontwikkeld om de scherpe
stekels te vermijden wanneer hij dit stekelige
dier aanvalt.
Dit verlegen en solitaire dier is zowel overdag
als 's nachts actief. Wanneer hij niet op jacht
is, schuilt hij in een holle boom, een hol in de
grond, of tussen houtafval, en verplaatst zich
regelmatig van plek naar plek. In de winter
trekt de vismarter zich terug in grondholen
onder de sneeuw. Wanneer hij jongen grootbrengt,
nestelt deze klimmer zich hoog in een boomhol,
wel tot negen meter boven de grond. Hoewel de
vismarter per dag maar zo'n anderhalve tot drie
kilometer aflegt, overbrugt hij zo'n negentig
kilometer tijdens de dagen dat hij op zoek is
naar voedsel. Het leefgebied van een mannetje
overlapt dat van verschillende vrouwtjes, maar
nooit dat van een ander mannetje. Het dier
markeert zijn territorium met zijn geur.
In de paartijd verlaat de mannetjesvismarter
zijn territorium om zoveel mogelijk tochtige
vrouwtjes te vinden om mee te paren. Hoewel de
paring plaatsvindt tussen maart en mei,
implanteren de bevruchte eitjes zichzelf nog
niet in de baarmoeder gedurende elf maanden. Het
vrouwtje werpt na een maand draagtijd, tussen
februari en mei. Hoog boven de grond, in alle
veiligheid, werpt ze een nest blinde, bijna
naakte jongen, die elk niet meer dan veertig
gram wegen. De eerste zeven weken van hun leven
zijn ze totaal afhankelijk van haar, totdat ze
hun oogjes opendoen. Ze worden gespeend en
beginnen rond de negende week te lopen. Met vijf
maanden zijn ze geheel onafhankelijk.
Wanneer hij eten zoekt, gaat de vismarter
kriskras over de bosbodem en struikachtige
ondergrond op zoek naar kleine zoogdieren,
vogels en dode lichamen van grotere dieren zoals
herten. Sneeuwhazen, eekhoorns en muizen zijn
makkelijke doelwitten. Een stekelvarken benadert
hij oog in oog om zijn stekels te vermijden, en
bijt hem herhaaldelijk in het gezicht terwijl
hij ook de kwetsbare onderbuik aanvalt. De
vismarter eet ook zaden, fruit en bessen.
Aan het einde van de negentiende eeuw werd de
vismarter intensief gevangen voor zijn vacht,
waardoor hij verdween uit Oost-Canada en het
grootste deel van de Verenigde Staten. Sindsdien
is hij met succes heringevoerd. Op dit moment is
de grootste bedreiging van het dier de
vernietiging van zijn leefgebied. Ondanks een
afname van zowel zijn leefgebied als zijn
aantal, staat hij niet op de lijst van bedreigde
dieren en wordt hij nog steeds gevangen.
|
