Rubriek :
Historische figuren
Willem Banning
Banning, Willem (Makkum
21 febr. 1888 - Driebergen 7 jan. 1971), Nederlands protestants
theoloog en socioloog, was eerst onderwijzer, later hervormd
predikant te Haarlo en Sneek, van 1928 tot 1940 voorzitter van
de Vereniging van Woodbrookers in Holland en directeur van haar
vormingscentrum te Bentveld. Tijdens zijn gijzeling (1942) te
St.-Michielsgestel stond hij in nauw contact met Kraemer en
Gravemeyer en tezamen met hen (het 'driemanschap') heeft hij
nadien belangrijk bijgedragen tot de vernieuwingsbeweging in de
Nederlandse Hervormde Kerk.
Na de bevrijding behoorde hij tot de oprichters van de
Nederlandse Volksbeweging en van de Partij van de Arbeid. Het
beginselprogram van deze partij droeg in belangrijke mate zijn
stempel. Van 1945 tot 1953 was hij hoofddocent aan het op zijn
initiatief gestichte opleidingscentrum der Nederlandse Hervormde
Kerk 'Kerk en Wereld' te Driebergen en van 1946 tot 1958
buitengewoon hoogleraar in de kerkelijke (later tevens
wijsgerige) sociologie te Leiden.
Banning ijverde reeds lang v��r de Tweede Wereldoorlog voor een
ontmoeting tussen Kerk en wereld en tussen christendom en
socialisme. Hij was van 1931 tot 1938 lid van het partijbestuur
van de SDAP en later hoofdredacteur van het maandelijks orgaan
van de Partij van de Arbeid, Socialisme en Democratie. Behalve
theoloog was hij reeds v��r 1940 een van de toenmaals zeer
weinige Nederlandse beoefenaars van godsdienstsociologie, tevens
een uitstekend kenner van de marxistische theorie. In talrijke
boeken, waarvan het merendeel ook toegankelijk is voor
niet-vakgenoten, behandelde hij godsdienstsociologische,
sociaal-culturele en sociaal-ethische vraagstukken.
Hij was een zeer productief schrijver, die, naast zijn boeken,
als redactielid van Tijd en Taak, Mens en Maatschappij en
Wending regelmatig artikelen in deze tijdschriften publiceerde.
Ook na zijn emeritaat in 1958 bleef hij actief.
