|
Het
zeepaardje
 Orde
: Gasterosteiformes - familie : Syngnathidae -
geslacht : Hippocampus en soort : Verscheidene.
De Syngnathidae familie omvat 25 soorten
zeepaardjes, waaronder de rafelvissen en meer
dan honderd soorten zeenaalden.
Het zeepaardje is een vis en heeft, zijn naam
ten spijt, helemaal niets met paarden te maken.
Toch lijkt hij evenmin op andere vissen : dit
schattige wezentje zwemt rechtop. Zijn lichaam
is gracieus gebogen en zijn hoofd lijkt op dat
van een paardje, versierd met grote ogen die
onafhankelijk van elkaar bewegen. Hij heeft geen
schubben, maar een harnas van beenschildjes en
bezit een sterke staart waarmee hij zich kan
vastgrijpen aan koraal of zeewier. Er bestaan
meer dan veertig verschillende soorten, en
allemaal doorlopen ze een bizarre
voortplantingscyclus waarbij het mannetje, en
niet het vrouwtje, in verwachting is.
Zeepaardjes zijn de hele dag bezig met het eten
van schaaldieren en andere levende organismen
die we plankton noemen en die in het oceaanwater
drijven. Ze zuigen met hun lange, buisvormige
bek het voedsel naar binnen en ze hebben geen
tanden. Door zich met hun staart vast te grijpen
aan het zeewier, kunnen ze bewegingloos een tijd
blijven hangen. Zo worden ze niet door
roofdieren opgemerkt en kunnen ze de getijden
uitzitten.
Een mannetjes- en vrouwtjeszeepaardje
blijven hun hele leven bij elkaar en paren een
paar keer per jaar. De balts begint met een
verleidingsdans in het ochtendgloren, en het
paar danst rond, de staarten om elkaar geslagen.
Het vrouwtje gebruikt vervolgens een lang,
eierleggend orgaan (de legboor) om honderden
kleverige, rode eitjes in een speciale buidel op
de buik van het mannetje te leggen. Hij bevrucht
die met zijn sperma. De buidel blijft een paar
weken gesloten, terwijl de eieren uitgebroed
worden. Om te bevallen schokt het mannetje een
aantal keer, waarna de jongen uit de buidel
drijven. De nieuwe zeepaardjes zijn helemaal af
en kunnen direct voor zichzelf zorgen.
Met hun inflexibele pantser kunnen zeepaardjes
niet zo gemakkelijk door het water schieten.
Daarom zweven ze langzaam door het water,
voortgestuwd door een kleine, trillende vin op
hun rug, die maar liefst twintig tot dertig keer
per seconde beweegt. Door de zwemblaas in hun
lichaam te regelen kunnen ze naar boven of
beneden bewegen. Paartjes voeren elke ochtend
hun rituele dans uit om hun band met elkaar te
bevestigen en hun territorium af te bakenen,
hoewel ze daar niet agressief in zijn.
In de hele wereld lopen de populaties erg snel
terug. Dit komt deels door de vernietiging van
hun leefgebied en vervuiling. Maar ook bevissing
is een bedreiging, vooral in Zuidoost-Azi�.
Ieder jaar worden meer dan twintig miljoen
zeepaardjes gevangen om te worden gebruikt in
medicijnen en te worden verkocht aan toeristen.
Ook worden ze gevangen voor aquaria.
|
