Rubriek :
Ziekten en
aandoeningen overzicht
Ziekte van
Pfeiffer
Inleiding
De ziekte van Pfeiffer wordt ook mononucleosis infectiosa
genoemd.
Het is een infectieziekte.
Omdat het virus mogelijk door zoenen wordt overgebracht, wordt
de ziekte van Pfeiffer ook wel "kissing disease" genoemd. De
ziekte zien we veel bij jong volwassenen en adolescenten.
Oorzaak
Pfeiffer wordt veroorzaakt door een virus, het Epstein-Barr
virus.
Het virus zit in het speeksel. Het is niet precies bekend hoe
het virus wordt overgedragen.
De ziekte is niet erg besmettelijk. Het is maar zelden dat
huisgenoten de ziekte krijgen. Na besmetting duurt het vier tot
zeven weken voordat de eerste ziekteverschijnselen optreden.
Verschijnselen
Het begint vaak met keelpijn, koorts en opgezette klieren in de
hals. Vaak wordt in eerste instantie gedacht aan ontstoken
keelamandelen. Bij een gewone keelontsteking is de keelpijn na
vijf dagen over. Bij de ziekte van Pfeiffer duurt de keelpijn
vaak wat langer. De ziekte kan ook zonder keelpijn verlopen. Op
het gehemelte kunnen kleine bloeduitstortinkjes zichtbaar zijn.
Vermoeidheid is het meest in het oog lopende verschijnsel.
Sommigen hebben er weinig last van, anderen zijn zo vermoeid dat
ze extra rust moeten nemen.
Daarnaast kunnen hoofdpijn, misselijkheid, transpireren en
hoesten als verschijnselen optreden.
De lever of de milt kan tijdelijk vergroot zijn. Er kunnen
leverfunctiestoornissen optreden, waarbij in zeldzame gevallen
hepatitis met geelzucht kan voorkomen.
Diagnose
Het feit dat de klachten (keelpijn, vergrote halsklieren,
moeheid) langer duren dan men bij een normale keelontsteking zou
verwachten, wijst erop dat het om Pfeiffer kan gaan.
Bij lichamelijk onderzoek wordt in de keel gekeken en naar de
halsklieren en de lever gevoeld. Bloedonderzoek kan de diagnose
bevestigen, de Paul-Bunnell reactie is daarbij positief. De
uitslag hiervan is echter geen maat voor de ernst en de duur van
de ziekte.
Behandeling
Er bestaan geen medicijnen tegen de ziekte van Pfeiffer. Rust
houden is het enige wat er kan worden voorgeschreven. Tegen de
keelpijn en de koorts kunt u paracetamol gebruiken. In principe
is dat niet nodig, dagelijkse werkzaamheden kunnen meestal
gewoon voortgezet worden.
Rust is zinvol als u merkt dat iets echt te veel of te zwaar is.
Dit geldt zowel voor lichamelijke als geestelijke inspanningen.
De ziekte kan geen kwaad en gaat vanzelf over. Hoelang de ziekte
duurt, is niet te voorspellen. Meestal blijft het bij een
keelontsteking. In sommige gevallen kan de moeheid zich maanden
voortslepen.
Wanneer de ziekte eenmaal is vastgesteld, is verdere controle
niet noodzakelijk. Controle van het bloed heeft geen zin. Soms
zijn de klachten al lang verdwenen en zijn er in het bloed nog
steeds aanwijzingen voor de ziekte. Omgekeerd kan iemand nog
steeds ziek zijn terwijl het bloed geen afwijkingen meer te zien
geeft.
Preventie
Veel mensen dragen het Pfeiffer-virus bij zich, zonder dat ze er
ziek van worden. Maatregelen om besmetting te voorkomen hebben
geen zin. Apart bestek, kopjes, handdoeken of wc-gebruik zijn
dus niet noodzakelijk.
Iemand die de ziekte heeft doorgemaakt kan het daarna niet nog
eens krijgen.
