Rubriek :
Kruiden en specerijen -
overzicht
Zuurbes
Of
berberis.
Berberis vulgaris.
De zuurbes behoort tot de berberisachtigen waarvan ongeveer
vijfhonderd soorten bestaan. Het geslacht kan vooral in
gematigde zones, maar ook in Zuid-Amerika en Afrika worden
aangetroffen. De zuurbes is de enige berberisachtige die in
Midden-Europa inheems is. De zuurbesstruik houdt van licht en
warmte, stelt weinig eisen en kan goed tegen de droogte. Tegen
koude winters is deze struik echter minder goed opgewassen. De
wortels beginnen wederom uit te lopen nadat men de afgestorven
takken heeft afgesneden. Deze struik kan tot twee meter hoog
worden. De donkere takken zijn bij de jonge plant roedevormig en
roodachtig van kleur. Ze dragen afhangende bladeren. Later
worden de takken houtachtig. De bloempjes zijn geel en de bessen
zijn rood, vlezig en hebben een zurige smaak. Alleen goed rijpe
bessen kunnen zonder bezwaar door de mens worden genuttigd. Ze
worden, net als de lijsterbessen en de gele kornoelje, gebruikt
in compotes, zoet vruchtengebak en in sauzen bij wild, gevogelte
en gebraden rundsvlees. Van zuurbessen wordt sap of gelei
gemaakt waaruit na het gisten jenever wordt gestookt. Gedroogde
bessen worden vermalen tot een poeder dat voor het kruiden van
gegrild vlees wordt gebruikt. Omdat de zuurbes een rol speelt
bij de verspreiding van graanroest, wordt de struik door boeren
op grote schaal uitgeroeid.
