W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Dier - algemeen

Andere boombewoners

Het aantal soorten apen van de neotropische regenwouden mag dan groot zijn, vleermuizen zijn er in nog grotere verscheidenheid. Men onderscheidt een aantal families, met in totaal bijna 150 soorten. Het zijn nachtdieren. Overdag slapen ze, ondersteboven aan hun achterpoten hangend, aan boomtakken of aan richels in grotten. Verder zijn ze de enige zoogdieren die echt kunnen vliegen. Hun vleugels, weinig meer dan een dubbele huid, zijn uitgespannen tussen romp, achterpoten en hals. De hele arm is erin opgenomen, en de sterk verlengde vingerkoortjes dienen, net als de staart, als een soort baleinen. Bekend is ook dat ze zich ori�nteren door het opvangen van tegen voorwerpen teruggekaatste geluidstrillingen, die ze zelf veroorzaken.
De vampier, een kleine soort vleermuis (vijf tot zeven cm, met een spanwijdte van vijftien cm) leeft uitsluitend van bloed. Hij bijt een klein wondje in de huid van grotere slapende zoogdieren - meestal zo dat die er niet door gewekt worden - en likt dan het bloed op. Per nacht nemen ze niet meer dan in totaal ongeveer 25 gram bloed tot zich. Gevaarlijk kunnen ze maar in ��n opzicht zijn : door het overbrengen van ziekten, als hondsdolheid en een bepaalde paardenziekte. Misschien zijn ze daardoor wel de oorzaak geweest van het plotselinge verdwijnen van de paarden, die oorspronkelijk in Noord- en Zuid-Amerika inheems waren. Overigens zijn ze volkomen onschuldig.
De zogeheten onechte vampiers zijn geen vampiers, hoewel ze er vroeger voor gehouden werden. Ze zijn groot (met een spanwijdte van zeventig cm) en eten hoofdzakelijk vruchten en insecten.
Luiaards hangen nog veel vaker ondersteboven dan vleermuizen - vrijwel hun hele leven. Dat doen ze met hun vier sterke klauwen, aan takken. Ook het paren en het baren van het jong gebeurt hangend. Zelfs een doodgeschoten luiaard blijft aan zijn tak hangen tot het lichaam is verteerd. Als ze worden opgejaagd, kunnen ze wel klimmen, maar met een snelheid van hoogstens enkele tientallen meter per minuut. Zwemmen kunnen ze goed, maar op de grond zijn ze vrijwel hulpeloos. Merkwaardig is hun groenige schutkleur - die hen beschermt tegen hun voornaamste vijand, de harpij. Die groenige schutkleur ontstaat door de groei van groene algen op de haren van hun vacht. Deze haren zijn precies andersom gericht dan bij de andere dieren : van de buik naar de rug. Voor de luiaards dus van boven naar beneden, waardoor het regenwater goed kan afvloeien.
Twee andere soorten van tandarme zoogdieren hangen ook dikwijls in de bomen, maar dan meestal aan hun lange grijpstaart. Het zijn de kleine miereneter of tamandoea en de dwergmiereneter of boommiereneter. De kleine miereneter meet van het puntje van zijn lange, buisvormige snuit tot het topje van zijn veertig cm lange staart ongeveer een meter. Hij zit even vaak op de grond als in een boom. De dwergmiereneter is, met staart, niet groter dan veertig cm. Hij leeft uitsluitend in de bomen en heeft twee klauwen aan elke voet (de andere soorten hebben er vier). Beide zijn nachtdieren en leven van termieten.
Er leven ook stekelvarkens in de bomen : de boomstekelvarkens. Net als bij de stekelvarkens van de Oude Wereld, zijn hun haren tot stekels omgevormd. Enkele van die stekels hebben weerhaakjes. Ze laten snel los uit de huid van het dier en dringen dan pijnlijk diep in het vlees van de belager. Bij ��n soort is ook de staart met stekels bezet. Een andere soort heeft een lange, sterke grijpstaart, waaraan hij zelfs met zijn hele gewicht kan hangen. De boomstekelvarkens leven van schors en jongen loten.
In de toppen van de oerwoudbomen leven ook buideldieren, waaronder de wolhaar-buidelratten en de dwergbuidelratten, naaste verwanten van de Noordamerikaanse opossum. Het zijn levendige, kleine nachtdiertjes die hoofdzakelijk van insecten leven. Ze hebben een echte grijpstaart. De jongen worden in een vroeg stadium van de ontwikkeling geboren en hechten zich dan vast aan de tepels van de moeder. Bij de wolhaar-buidelratten liggen die tepels in een huidplooi, een eenvoudige buidel. Bij de dwergbuidelratten is dat niet het geval. (foto : de aeneas-buidelrat)
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer