W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

Claudius Nero

Nero, Claudius Drusus Germanicus Caesar (Antium 15 dec. 37 - bij Rome 9 juni 68), Romeins keizer van 54 tot 68, was de zoon van Gnaeus Domitius Ahenobarbus en Agrippina de Jongere. Agrippina, die met keizer Claudius huwde, bewerkte de adoptie van haar zoon (tot dan toe Lucius Domitius Ahenobarbus geheten) door Claudius (50). Bovendien huwde Nero in 53 Claudius' dochter Octavia. Na de dood van Claudius werd hij door de pretorianen tot keizer uitgeroepen.
Moeilijkheden ontstonden door onenigheid tussen Nero en zijn moeder, die o.a. Claudius' zoon Britannicus in bescherming nam. Britannicus werd in 55 vergiftigd, Agrippina trok zich terug. Ook al wijdde Nero zich in deze periode reeds hoofdzakelijk aan zijn liefhebberijen, toch werden vooral de provincies goed bestuurd, dankzij kundige stadhouders (Galba, Suetonius, Paullinus, Vespasianus, Corbulo) en de feitelijke rijksbestuurders Burrus en Seneca. Op den duur wist hij zich echter van iedere invloed en controle vrij te maken: in 59 liet hij Agrippina vermoorden; in 62 stierf Burrus en trok Seneca zich terug. Nero liet zich van Octavia scheiden en liet haar daarop doden (62), waarna hij Poppaea Sabina huwde. Hierna gaf hij zich vrijwel geheel over aan zijn hobby's. Omstreeks het jaar 60 stichtte hij nieuwe spelen, waarin hij bij voorkeur ook zelf als voordrachtskunstenaar en acteur (en wagenmenner) optrad, zeer tot misnoegen van de conventionele Romeinen. Hij meende dat alleen de Grieken zijn prestaties zouden waarderen en maakte daarom van 67 tot 68 een tournee in Griekenland. Ondertussen leidde zijn machtsbesef tot machtswellust. Zijn uitspattingen en de oorlogen in Britannia en in het Oosten verslonden schatten. Inkomsten werden verkregen door muntverslechtering en confiscatie, het laatste veelal via processen wegens majesteitsschennis.
Nadat in 64 tweederde van Rome door brand verwoest was, verdacht men Nero er ten onrechte van (ondanks zijn verdiensten voor de wederopbouw van de stad) de brand te hebben gesticht, o.a. omdat hij op het vrijgekomen terrein voor zichzelf een schitterend paleis, de Domus Aurea (= Gouden Huis), bouwde, dat zich uitstrekte van de Palatijn tot de Esquilijn. Hij leidde de verdenking in de richting van de christenen, die hij meedogenloos liet vervolgen (na latere branden in Rome bouwde Trajanus de naar hem genoemde thermen op de Esquilijn, waaronder later resten van de Domus Aureus zijn teruggevonden).
Doordat de keizer zich vooral bij de Senaat gehaat had gemaakt, ontstonden samenzweringen als die van Piso (65). Seneca en diens neef, de dichter Lucanus, werden als medeplichtigen tot zelfmoord gedwongen. Na de dood van Poppaea (65) volgden nog meer gerechtelijke moorden, o.a. op Petronius (66) en Corbulo (67). In het Oosten werd de Parthische prins Tiridates koning van Armeni�, terwijl de joden opnieuw in opstand kwamen. Mucianus werd naar Syri� gestuurd en Vespasianus naar Judaea; deze en andere generaals wisten aan de rijksgrenzen successen te boeken.
In 68 was de maat vol. Op aandrang van Vindex (stadhouder in Galli�) verklaarde Galba in Spanje zich tegen Nero, terwijl in Africa ook een opstand uitbrak. De Senaat en ook de pretorianen, die waren omgekocht, lieten Nero in de steek; hij vluchtte uit Rome en pleegde zelfmoord. Met hem stierf het Julisch-Claudische Huis uit.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer