Rubriek :
Historische figuren
Julius Nyerere
Nyerere, Julius
Kambarage (Butiama maart 1922), voormalig Tanzaniaans
staatshoofd, studeerde o.m. in Edinburgh en was daarna enkele
jaren leraar (tot 1955). In 1954 stichtte hij de
nationalistische partij TANU, waarvan hij tot voorzitter gekozen
werd. Bij de eerste verkiezingen in Tanganyika (1958) werd hij
gekozen tot lid van het parlement en enkele jaren later tot
minister. Na de onafhankelijkheid in 1961 vervulde Nyerere de
functie van premier en een jaar later (dec. 1962), toen de
republiek Tanganyika werd uitgeroepen, werd Nyerere be�digd als
president. Na het tot stand komen van de Unie tussen Tanganyika
en Zanzibar in april 1964 werd Nyerere president van de
Verenigde Republiek van Tanzania. In 1970, 1975 en 1980 werd hij
herkozen.
Nyerere streefde met behulp van een socialistisch
ontwikkelingsprogramma (de Ujamaa-gedachte). naar de
modernisering en de zelfstandigheid van koers van zijn land. Een
uiting hiervan vormde de Arusha-verklaring van 1967, waarin hij
een politiek van zelfwerkzaamheid (self-reliance) ontvouwde.
Nyerere werd, mede op grond van zijn zelfstandige en weinig
dogmatische wijze van oordeelvorming, een van de grote en
gezaghebbende Afrikaanse leiders, wiens capaciteiten zowel
binnen als buiten Afrika werden erkend.
In 1985 trad hij vrijwillig terug; hij bleef echter voorzitter
van de eenheidspartij CCM. Zijn gezag bleef ook na zijn
terugtreding gelden. Zo werd Benjamin William Mkapa in 1995
gekozen tot president van Tanzania mede omdat hij het vertrouwen
van Nyerere genoot. Op internationaal vlak trad Nyerere
ondermeer op als bemiddelaar bij Afrikaanse conflicten, zoals de
crisis in Boeroendi in het midden van de jaren negentig.
