Rubriek :
Carine's Hondenpagina
Lichaamstaal van de hond
Mensen communiceren
soms bewust, maar meestal onbewust 'non verbaal'. Dat betekent,
hetgene de ander kan afleiden uit onze gedragingen, gebarentaal,
gelaatsuitdrukking en houding. Mensen gaan daarin verder dan
dieren, want door hun kledij, mode, lichaamsversiering of make
up geven ze een duidelijk beeld van zichzelf aan de ander.
Ook bij dieren onderling en in de relatie tussen mens en dier is
die 'non verbale' of 'visuele' communicatie van groot belang.
Honden vertellen mekaar op die manier h��l wat. Ze maken mekaar
duidelijk aan wie het territorium toebehoort, of ze op zoek zijn
naar een partner, of ze honger hebben of ergens bang voor zijn,
enzovoort. Ook naar de mens toe sturen ze via hun lichaamstaal
signalen door. Belangrijk dus voor de relatie tussen u en uw
huisdier : probeer deze signalen te begrijpen en heb er aandacht
voor.
Visuele communicatie
Als trimster kan ik meepraten over deze signalen. Honden op
de trimtafel reageren op de meest uiteenlopende manieren en dan
is het heel belangrijk om constant hun gedrag in de gaten te
houden. De hond toont in welke stemming hij verkeert, wat hij
leuk en niet leuk vindt en bovenal waar hij wil dat je afblijft.
In mijn trimsalon werk ik dan ook met een grote wandspiegel,
zodat ik het gedrag en de reactie van de hond zo goed mogelijk
in de gaten kan houden. De realiteit wijst uit dat een hond,
wanneer hij iets niet leuk vindt, zelden direct gaat aanvallen
zonder te verwittigen. Dat 'verwittigen' doet hij in de vorm van
signalen; zichtbare signalen. Zijn lichaamstaal (stand van de
oren, bewegen van de lippen, oogcontact en algemene houding)
tonen duidelijk aan wat hij ervan vindt, zodat je als trimster
de stemming en de reactie van de hond grotendeels kunt
inschatten.
Deze 'lichaamstaal' is niet alleen voor mij van belang in het
Trimsalon, maar zeker en vast ook voor jullie, die dagelijks met
jullie huisdier samenleven.
De lichaamstaal als communicatiemiddel
De
hond toont u zijn ingesteldheid, zijn plaats in het gezin en hoe
hij zich daarbij voelt. Dit zie je duidelijk in bijgaande
tekening . (a) : de hond is rustig en vertoont geen abnormaal
gedrag (b) : de hond neemt een dominante, dreigende houding aan
(c) : de hond neemt een dreigende houding aan en is klaar voor
de aanval (d) : de hond vertoont een dreigende houding, echter
vermengd met angst (e) : de hond erkent de andere als zijn
meerdere en geeft zich over. Hij legt er zich letterlijk bij
neer en vertoont dus onderworpen gedrag.
Naast zijn algemene houding geeft de hond ons ook informatie
door via andere lichaamsdelen, zoals bijvoorbeeld zijn staart,
zijn mond (lippen), zijn oren en zijn ogen. Die staart is voor
de hond trouwens effectief een barometer.
Dan komen we terecht bij het 'oogcontact'. Wanneer je je hond
aankijkt, wendt dan je ogen nooit af. Anders geef je aan dat hij
je meerdere is. Een stugge of stijve houding van de eigenaar
interpreteert de hond als dominant. Hou er trouwens rekening
mee, wanneer je de hond benadert en wilt aanraken, dat een
beweging die van 'bovenaf' komt voor de hond 'bedreigend' is en
een beweging die van beneden komt 'uitnodigend'. Belangrijk
punt, want wij zijn groter dan de hond en hebben de neiging om
hem van bovenaf te benaderen.
Tenslotte komen we bij de mond of muil van de hond terecht, nu
niet precies het minst gevaarlijke. Ook hier zijn er duidelijke
signalen waar te nemen. Een dreigende hond die zijn agressieve
bedoeling wil tonen, doet dit door zijn tanden te ontbloten. Bij
echte agressiviteit toont de hond uitsluitend de 'voorste'
tanden. Tegelijk trekt hij de neus op tot deze gerimpeld is.
Naarmate een hond angstiger wordt, doet hij zijn muil verder
open, zodat er meer tanden te zien zijn. Daarbij trekt hij ook
de mondhoeken naar achter, terwijl de neus ontrimpelt.
Belangrijk om weten : een angstige hond toont dus niet alleen de
voorste tanden, maar ook de kiezen !
