W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : De mens -
geschiedenis

De totale oorlog

Hoewel de Amerikanen pas na de overval op Pearl Harbor van 7 december 1941 direct aan de oorlog deelnamen, besefte president Roosevelt al veel eerder dat de afloop van de strijd in Europa voor de Verenigde Staten zeer belangrijk was. Daarom diende hij de 'Leen- en Pachtwet' in bij het Congres. Deze wet, die met een ruime meerderheid begin 1942 werd aangenomen, was een machtigingswet. De president mocht daardoor oorlogsmaterieel verkopen en uitlenen aan of ruilen met landen waarvan de oorlogsvoering in het belang van de Verenigde Staten was. De eerste landen die op die maniere geholpen werden, waren Groot-Brittanni� en Griekenland. Later werd in het kader van deze wet ook aan Rusland en China en meer dan veertig andere landen materi�le hulp verleend ter waarde van in totaal ruim 50 miljard dollar.
De verstandhouding tussen Roosevelt en de Britse oorlogsleider Churchill was uitstekend. Op de Conferentie van Casablanca in januari 1943 kwam men overeen, dat de Geallieerden, nadat ze Noord-Afrika veroverd zouden hebben, op Sicili� zouden landen. De directe strijd tegen nazi-Duitsland zou de voorrang krijgen en men zou slechts met een onvoorwaardelijke overgave van de vijand, ook van Japan, genoegen nemen. Hiermee wilde men vooral Stalin geruststellen. Rusland stond onder zware druk van de Duitse strijdmacht en die zou dus eerst verlicht moeten worden. Ook de mogelijkheid van afzonderlijke vrede met Duitsland zou door deze eis niet meer mogelijk zijn. Voor het Duitse propaganda-apparaat, dat onder leiding stond van de rijksminister van Volksvoorlichting en Propaganda, Joseph Goebbels, was dit olie op het vuur. De oorlog bereikte zijn hoogtepunt , te land, ter zee en in de lucht. Duitse steden en industriegebieden werden onophoudelijk gebombardeerd. 's Nachts vlogen de Britse toestellen en overdag de Amerikaanse. In een massabijeenkomst van de NSDAP in het sportpaleis te Berlijn stelde Goebbels de vraag of er een totale oorlog moest komen, waarin alleen maar overwinnen of ondergaan mogelijk was. De bijna hysterische massa wilde de 'totale oorlog'. In augustus 1944 kreeg Goebbels hierover de leiding.
Op zee waren de Duitse duikboten bijzonder actief. Evenals in de Eerste Wereldoorlog lag hierin de grootste kracht van de Duitse marine. Na de ondergang van het Duitse slagschip de Bismarck op 27 mei 1941, zag iedereen in dat er geen andere mogelijkheid was. De Duitse duikboten vormden lange tijd de schrik voor de geallieerde konvooien. In 1941 werd meer dan zes miljoen ton aan geallieerde scheepsruimte tot zinken gebracht. Er ontstond een groot tekort aan scheepsruimte bij de Geallieerden. En Groot-Brittanni� was voor wat het oorlogsmaterieel betreft, geheel afhankelijk van de aanvoer uit Amerika. Ook de Sowjetunie kreeg via de noordelijke route reusachtige hoeveelheden materiaal aangevoerd. Overigens werden de konvooien niet alleen door duikboten belaagd. Zodra de schepen binnen het bereik van de vliegstuigen van de Luftwaffe kwamen, werden ze vanuit de lucht aangevallen. De konvooien werden door zoveel mogelijk geallieerde oorlogsschepen begeleid. Omdat de koopvaardijschepen tijdens de aanvallen dikwijls uit het verband losraakten en dan helemaal een gemakkelijke prooi vormden voor de Duitse duikboten, werden ze zelf ook al spoedig bewapend. Ze werden voorzien van geschut, dieptebommen en luchtdoelmitrailleurs. De technische ontwikkeling stond echter ook niet stil. De toepassing van de Huff-Duff, een systeem van kruispeiling van radiosignalen, maakte het mogelijk duikboten al op grote afstand op te sporen en te vernietigen of te verjagen. Verder werd de geallieerde verkenning vanuit de lucht door het gebruik van flinke aantallen langeafstandsvliegtuigen aanzienlijk uitgebreid. Het bleek voor de Duitse duikboten tenslotte niet meer mogelijk te zijn de konvooien effectief aan te vallen. In de periode van midden 1943 tot het einde van de oorlog in mei 1945 brachten de Duitsers niet meer dan een kleine 1,9 miljoen ton geallieerde scheepsruimte tot zinken.
Niet alleen op zee en in de lucht werden de Geallieerden de baas. Te land werden de Duitsers behalve in Rusland ook op andere plaatsen teruggedrongen. In juli 1943 landden Britse en Amerikaanse troepen op Sicili�. De Duitsers en de Italianen leden zware verliezen. Koning Victor Emanuel III ontsloeg Mussolini en benoemde maarschalk Badoglio in zijn plaats.
De Russische successen brachten Roosevelt ertoe, samen met Churchill en Stalin de Conferentie van Teheran te beleggen op 28 november 1943. Stalin eiste dat de westgrens van Polen in westelijke richting zou opschuiven. Churchill wilde het liefst een invasie op de Balkan, want hij wantrouwde de Russen. Stalin voelde daar niets voor. Roosevelt evenwel, die de Volkenbond wilde vervangen door de Organisatie van de Verenigde Naties en daarvoor de Russische leider wilde meekrijgen, steunde Churchill niet. Verder werd op de Conferentie van Teheran nog bepaald wanneer de invasie in Normandi�, 'Operatie Overlord' zou plaatsvinden. Het begin van deze reusachtige onderneming werd vastgesteld op mei 1944.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer