|
Dorcasgazelle
Groep : op het land levende
zoogdieren
 Lange
slanke poten, een lichtgewicht lijf en grote
achterdochtige oren mogen de dorcasgazelle dan
tot een fee�rieke verschijning maken, het zijn
ook de kenmerken die zijn voortbestaan
garanderen. Bij mogelijke gevaar is dit
tredzekere wezen in staat tot hoge snelheden en
is hij vrijwel elke belager te snel af, behalve
het jachtluipaard.
Dorcasgazellen werpen vaak jongen en dat is
misschien wel omdat zoveel pasgeboren kalfjes
worden opgegeten door roofdieren. De vrouwtjes
zijn tweemaal per jaar bronstig en de mannetjes
gaan in die tijd felle gevechten aan om het
recht tot paren. Een volwassen mannetje bewaakt
zijn harem nauwlettend, markeert zijn
territorium met geur en legt een uitgebreid
paringsritueel aan de slag. Met elke rivaal gaat
hij de strijd aan, waarbij de dieren hun hoorns
in elkaar steken om te zien wie het sterkste is.
Ooit komt de dag dat een volwassen mannetje het
verliest van een jongere rivaal, maar tot dan
paart alleen hij met de vrouwtjes. Zes maanden
later werpt elk vrouwtje ��n jong. Pasgeboren
gazellen kunnen na een paar uur reeds lopen, zij
het op wankele poten, en met enkele weken rennen
ze mee met de kudde.
Als er voldoende voedsel voorhanden is, vormen
dorcasgazellen in hun meeste leefgebieden kudden
van wel veertig dieren. Deze bestaan uit
verschillende familiegroepen - vrouwtjes en hun
jongen plus een leidend mannetje - en groepjes
vrijgezelle jonge bokken. Tijdens de
seizoenstrek naar streken met vers gras sluiten
meerdere groepen zich soms bij elkaar aan, en
ook wel bij kamelen en andere gazellen. Sommige
kuddeleden grazen met de kop naar beneden,
terwijl andere de wacht houden. Als een gazelle
een belager ontdekt, zoals
een jakhals
of een adelaar, waarschuwt hij de kudde door te
roepen. Alle gazellen gaan er dan als ��n
individu vandoor en maken daarbij plotselinge
wendingen om de achtervolgers af te schudden.
Ook maken ze grillige sprongen om hun belagers
te verwarren; dit wordt 'stuiteren' genoemd.
In de ochtend vroeg en in de namiddag is de
dorcasgazelle bijna uitsluitend bezig met het
vergaren van voedsel. Hij eet niet alleen gras
en kruidachtige planten, maar ook de sappige
scheuten en nieuwe bladeren van kleine bosjes en
struikjes, bijvoorbeeld acacia's. Buiten de
regentijd vormen struiken vaak het enige voedsel
van dit dier. Deze gazelle is een herkauwer.
Tegenwoordig is de dorcasgazelle in veel delen
van zijn verspreidingsgebied een zeldzame
verschijning. Net als andere gazellen is hij
lange tijd bejaagd om zijn vlees, maar ook
omwille van de sport. De dorcasgazelle staat nu
officieel te boek als bedreigd met uitsterving.
|
