De
visotter
De
visotter is het enige amfibische lid van de
familie der Mustelidae, waartoe ook de
wezel, de bunzing en de
hermelijn behoren.
Orde : Carnivoren - geslacht : Lutra - soort :
Lutra lutra.
Dit speelse zoogdier houdt van duiken,
zonnebaden en glijden door de modder en de
sneeuw. De visotter doet mensen geen kwaad, maar
wordt vanwege de jacht en het verlies aan
leefgebied bedreigd. Een ander gevaar vormen
bestrijdingsmiddelen in de landbouw en andere
chemicali�n. Deze hopen zich op in de vis die de
otter eet.
Deze grappige dieren kunnen goed zwemmen en
leven altijd in de buurt van water. Ze rusten in
een hol van takken die ze op de rivieroever
vinden. Het hol wordt gebouwd tussen wortels van
bomen of onder stenen bij rivieren, meren en
mondingen. Het water mag niet vervuild zijn en
er moet een voldoende aanbod zijn aan vis.
Sommige otters hebben vaste plekjes bij het
water waar ze rusten en hun vacht verzorgen,
naast speciale foerageerplaatsen die allemaal
met paadjes zijn verbonden. Ze zijn territoriaal
en markeren hun gebied met hun uitwerpselen.
De otter heeft een hoge stofwisseling en moet
dan ook vaak eten. Hij jaagt heel wat uurtjes om
zijn noodzakelijke ��n kilogram aan voedsel per
dag te bemachtigen. Meestal doet hij dit tijdens
de nacht, waarbij mannetjes soms wel vijftien
kilometer zwemmen om een geschikte prooi te
vinden. Het dieet bestaat voornamelijk uit
waterdieren, zoals vissen, kikkers en kreeften.
Kleine watervogels, konijnen en andere
knaagdieren staan ook op het menu. Palingen en
zalmen zijn echter favoriet. De otter is een
effici�nte en dodelijke jager. Met zijn goede
ogen en gevoelige snorharen heeft hij zijn prooi
onder water snel in de gaten. Hij beweegt zich
voort met zijn krachtige staart en grijpt de vis
met zijn bek om hem daarna met zijn scherpe
tanden te verscheuren.
In mildere regio's, zoals Engeland, kan de
visotter het hele jaar door paren en jongen ter
wereld brengen. In koudere streken zoals Zweden
en Siberi�, worden de jongen aan het begin van
de zomer geboren. Otters zoeken elkaar alleen op
om te paren en een paar kan urenlang en soms
zelfs dagenlang spelen. Na het paren keert het
mannetje terug naar zijn territorium. De
kleintjes komen na twee maanden uit het hol te
voorschijn en leren dan jagen en zwemmen. In het
begin worden ze nog door het vrouwtje van
voedsel voorzien. Ze worden na vier maanden niet
meer gezoogd en blijven een jaar bij hun moeder.
Otters werden lange tijd bejaagd om hun pels,
maar worden tegenwoordig vooral bedreigd door
vervuiling en verwoesting van hun leefgebied.
Hierdoor is de otterpopulatie dramatisch
gedaald.
|